Tijdens deze bijeenkomst heeft Corine Geujen, ecohydroloog bij Natuurmonumenten, aangegeven hoe het huidige waterbeheer in Limburg is vormgegeven en wat voor schadelijke gevolgen dat heeft voor onze natuur: enerzijds lage grondwaterpeilen en anderzijds slechte waterkwaliteit. De waterpeilen zijn al decennia te sterk op de drooglegging voor de landbouw gericht. De waterkwaliteit is zowel door teveel riooloverstorten als door meststoffen uit de landbouw slecht en voldoet bijna nergens aan de eisen van de Kaderrichtlijn Water.
Vervolgens heeft Piet Verdonschot, emeritus hoogleraar Aquatische ecologie aan de WUR, zijn visie uiteengezet op adequaat waterbeheer in Limburg. In een buitengewoon boeiende lezing werd duidelijk dat we sámen met de natuur heel veel kunnen doen om het waterbeheer, voor zowel de mens als de natuur, op orde te krijgen. Dat betekent wél op korte termijn stevig ingrijpen!
Eerder stelde Piet Verdonschot al "De stilstand rond de waterkwaliteit in Nederland kan een crisis opleveren die tien keer groter is dan de huidige stikstofcrisis". Lees hier het hele artikel: Hoogleraar: crisis waterkwaliteit veel groter dan die van stikstof (nieuws.nl)
Nederland moest eigenlijk al in 2015 aan de Europese Kaderrichtlijnen Water voldoen, maar kreeg uitstel tot 2027. Ook die deadline van 2027 wordt waarschijnlijk niet voor alle doelen behaald. "We spelen met vuur" zo omschrijft Piet Verdonschot het. Het niet halen van de milieudoelen kan namelijk grote gevolgen hebben voor de vergunningverlening aan bedrijven die water onttrekken of juist lozen, voor de regels rondom mest en het gebruik van chemische middelen in de landbouw.
Hieronder de presentaties van Piet Verdonschot en Corine Geujen.
