Visie en programma in een notendop

Visie en uitgangspunten

Water Natuurlijk wil het Limburgse water weer schoon en gezond laten worden, in een omgeving waar inwoners veilig kunnen wonen. Met landschappen waar de natuur floreert en mens en dieren zich thuis voelen. Met groene steden waar het prettig blijft om te wonen en waar hittestress zoveel mogelijk tegengegaan wordt. Waar agrariërs, ondernemers en bedrijven een plek hebben en duurzaam kunnen werken. Waar voldoende (drink)water is voor iedereen.

Ons klimaat verandert: de temperaturen stijgen en daardoor zijn er meer en langere droogteperiodes en meer clusterbuien. De huidige landbouw en industrie brengen schade toe aan natuur en waterkwaliteit. Schoon water is schaars, de natuur verdroogt en de biodiversiteit neemt af.
Dit vraagt om een stevig andere aanpak, waarin ecologische functies prioriteit krijgen; waar landbouw en natuur elkaar beïnvloeden wordt het waterbeheer afgestemd op dat wat voor de natuurwaarden nodig is.

Ons Limburgse programma voor 2023 - 2027 in een notendop

Water Natuurlijk Limburg wil:

van technisch waterbeheer naar waterbeheer gericht op herstel van natuurwaarden,
van beheer van het geheel aan waterlopen naar werken aan gezonde en biodiverse landschappen via een daarop gericht waterbeheer,
van oppervlaktewaterbeheer naar beheer van het gehele watersysteem, inclusief het grondwater,
van afvoeren en droogleggen naar vasthouden en vernatten,
van volledige controle en (schijn)garanties naar het beperken en beheersen van risico’s, met name wat betreft wateroverlast en droogte,
dat de vervuiler en gebruiker meer betalen voor de kosten van schoonmaak en gebruik van water,
dat burgers niet alleen achteraf mogen inspreken maar vanaf de start kunnen meedenken over gebiedsontwikkelingen,
neerslag meer vasthouden, laten infiltreren en in de bodem opslaan,
wateroverlast voorkomen door water met behulp van landschapselementen vast te houden op begroeide hellingen,
droogte aanpakken door opslag van water in klimaatbuffers en in meanderende beken,
dat dijken en stroken langs waterlopen in principe beheerd worden als verbindende natuurlinten in het landschap,
dat ecologische functies prioriteit krijgen; waar landbouw en natuur elkaar beïnvloeden wordt het waterbeheer afgestemd op dat wat voor de natuurwaarden nodig is,
grond- en oppervlaktewaterbeheer richten op het peil benodigd voor natuur en landschap; gewassen die veel beregening of juist ontwatering vereisen, horen in bufferzones rond natuurgebieden niet thuis.