Column Ruud Pleune

Ik las vandaag een interview met Karel Smouter, auteur van Blauw Wit Rood. Hij ziet dat extreme opvattingen in ons land onevenredig veel aandacht krijgen en hij ziet in alle politieke gremia de polarisatie toenemen. Geen schokkende conclusie hoor ik u zeggen. Eens. Wat hij ook zegt is dat in werkelijkheid de meeste mensen helemaal niet zo extreem zijn. Dat herken ik van raadplegingen van Natuur en Milieu Overijssel onder de achterban. Het blijkt dat er een heel genuanceerd beeld is ten aanzien van verschillende grote dossiers als de wolf, vliegschaamte en de landbouw. Zie https://docplayer.nl/227937988-Matthijs-nijboer-thomas-van-slobbe-in-beweging-het-complexe-samenspel-van-de-burgerbeweging-bij-duurzame-ontwikkeling.html

Maar wat doen we daar dan vervolgens mee? Hoe lukt het wel om elkaar te vinden? Smouter geeft bijvoorbeeld aan dat we moeten stoppen met elkaar in clichés te vangen. Clichés als natuurliefhebbers zijn links en wonen in een grachtenpand. Ook eens. Maar al deze zaken zijn volgens mij onderdeel van gesprek en verbinding. Niet om inhoudelijke tegenstellingen weg te poetsen, maar om ze te respecteren. Iedereen die weleens een waterleiding heeft gerepareerd weet dat het niet werkt om 2 leidingstukken in elkaar te slaan, maar dat je zacht soldeer nodig hebt om ze te verbinden.

Gevolg van respect is dat je elkaar ook wat makkelijker iets gunt. Ik ga ons waterschapsbestuur niet romantiseren, maar in vind dat we dit met elkaar ook echt proberen. Mooi voorbeeld was de bestuursvergadering deze week waarin het CDA met een motie kwam voor meer windenergie, LTO vroeg om een overzicht naar grondwateronttrekkingen en Water Natuurlijk akkoord ging met een flinke stijging van de tarieven, wetende dat we dit geld vooral uitgeven in het landelijk gebied en ophalen in de steden (waar veel van onze kiezers wonen). Opstellingen van partijen niet volgens clichés, maar omdat we samen zoeken naar oplossingen voor de grote uitdagingen waar we voor staan.