Rondje Hollandse Delta

Ruim 200 kilometer met ontmoetingen en veel wetenswaardigheden. Wiesje doet verslag:

‘Waar bestaat dat eigenlijk uit, ons waterschap?’ Dat was een van de zaken die ik me afvroeg in voorbereiding op een mogelijke functie in het algemeen bestuur. Wat beter om dat te bekijken dan aan den lijve ondervinden? Een goede reden om weer eens een lange fietstocht te maken, langs de grenzen van het gebied van Waterschap Hollandse Delta.

Op zaterdag 11 februari gaat om 6 u de wekker. Na een eerste filmpje, dat we voor de campagne direct live op Instagram posten en waar de rest van ons campagneteam naar verwijst op andere social media (allemaal nog wat onwennig, niemand is expert, maar gezamenlijk komen we een eind) stap ik op de fiets. Veel te weinig trainingskilometers in de benen, want de campagne kost tijd. Maar zo’n afstand rij je vooral op karakter, hou ik mezelf voor. Met een gedetailleerd schema op zak, 8 boterhammen met pindakaas en vegaworst, 5 snickers en een reserveband vertrek ik in het donker.

Het eerste uur is bekend terrein: de stad uit, en op de dijk ten noorden van Zwartewaal heb ik de eerste geplande ontmoeting. ‘Ik sta bij Mark Hopman, medekandidaat voor Water Natuurlijk. Goedemorgen Mark!’ beginnen we ons tweede filmpje, en Mark antwoordt en vertelt over de slechte waterkwaliteit in Nederland, dat we op dat gebied onderaan de Europese lijstjes bungelen, en dat Water Natuurlijk vindt dat daar hard op ingezet moet worden. Maakten we eerder de campagnefilmpjes in minstens 10 takes, vandaag vinden we het met twee à drie voldoende voor dit live verslag – geen tijd voor montage, geen tijd voor een al te hoge standaard!

Tot kilometer 75 maak ik de filmpjes zelf. ‘Grote bedrijven verduurzamen veel langzamer dan verwacht, was deze week weer in het nieuws’ film ik bij de tweede Maasvlakte, ‘Stuwen onnodig vervangen vindt Water Natuurlijk zonde’ in Rockanje. Mijn liefde voor de duinen, de tegenwind op de Haringvlietdam, en dat Water Natuurlijk vismigratie hoog op de agenda heeft, en zo fiets en film ik verder tot in Ouddorp. Makkelijk gaat het allemaal niet, ik weet nog steeds niet zeker of het wel haalbaar is.

Gelukkig blijkt Ouddorp op meerdere fronten een omslagpunt. Niet alleen mag ik even opwarmen met een kop thee in het mooie en schitterend gelegen huis van medekandidaat Servaas van der Horst, ook heb ik vanaf nu wind mee. En Konnie Wilkens is er ook, onze nummer twee. Die komt vaker langs vandaag.

Samen met Servaas-op-ligfiets vlieg ik langs de mooie Slikken van Flakkee. Hier is ruimte voor water en natuur. We zien rotganzen, brandganzen, een roodborsttapuit en reeën. En Rinus Kik, die in Water Natuurlijk-jas en -muts meedoet aan de lokale snertwandeling en zijn groep heeft verlaten voor een ontmoeting met ons.

Na Herkingen verbazen we ons: wat ziet zo’n ongelooflijk lange bitumendijk er verschrikkelijk doods uit na al die mooie groene dijken die we gezien hebben. Wat een enorm oppervlak dat een bijdrage zou kunnen leveren aan de biodiversiteit, maar dat nu niet doet.

Servaas draait om, ik ga door, en ontmoet met zo’n 130 km in de benen onze voorzitter en nummer 50 op de lijst, Joost Kievit, en zijn vrouw. En Konnie! We rusten uit op door Water Natuurlijk illegaal geplaatste bankjes toen het via de legale weg een moeilijke exercitie bleek, en voor de campagnefilmpjes proosten we op de kilometerslange bomenrij die dankzij Water Natuurlijk behouden is. Later op de fiets stel ik me voor wat voor aderlating het zou zijn voor natuur en recreatie als deze bomenrij gekapt zou zijn.

De moeheid begint toe te nemen. Alweer zorgen anderen voor een grote opsteker: man en jongste dochter zijn deze kant op gekomen om een stukje mee te fietsen! Slecht voor de gemiddelde snelheid, goed voor de moraal, en dat laatste weegt een stuk zwaarder vandaag.

Vlakbij Strijensas zie ik voor de derde keer Konnie, nu met man, die ons helpt een filmpje op te nemen over de dijk hier. Ingezaaid met bloemenmengsel, dat met een verscheidenheid aan wortelstelsels zorgt voor een sterkere en dus veiligere dijk dan een dijk met gewoon gras, en daarnaast ook voor de biodiversiteit veel waardevoller is. Dat zouden we vaker moeten doen! Het waterschap beheert een grote hoeveelheid aan dijkoppervlak, daar ligt nog veel winst te behalen.

Door. Kiltunnel, Dordtse Biesbosch (‘graag zo ecologisch mogelijk maaien’), Kop van ’t Land, en dan Dordrecht. Daar staat lijsttrekker Anne Mollema klaar voor een mini-interview over het Wantij, een van de laatste getijdenrivieren van Nederland met hier en daar wel natuurvriendelijke oevers en hier en daar helemaal niet. Konnie en man assisteren ook weer, zij filmen, ik hoef gelukkig weinig te doen. Iets te snel werk ik een boterham naar binnen – blijven eten is belangrijk op zo’n lange tocht. En dan scheur ik samen met Anne-op-elektrische-fiets de stad door, over elke straat weet hij wel een waterfeit te vertellen. Over de overstromingen in vroeger tijden, de onnodig harde oevers, de ruimte en aandacht voor natuur die er hier en daar wel is maar nog beter zou kunnen.

Aan de overkant wacht luxe: een warme maaltijd, met een bord, bestek en een toetje! Lijstduwer en grote steun voor Water Natuurlijk Ernst Raaphorst heeft het gekookt, en vertelt voor camera over de biologische groenten die erin zitten en die komen van de dichtbij gelegen boerderij van Boer Mees. ‘Geen bestrijdingsmiddelen op het land betekent geen uitspoeling in het water’. En da’s belangrijk: in 2027 moeten we volgens de Kaderrichtlijn Water, een Europese richtlijn, voldoen aan een waterkwaliteitsniveau dat we nu op bijzonder weinig plekken halen. Als waterschapsbestuur moeten we daarmee aan de slag, vinden we. En snel ook.

Snel ga ík niet echt meer na het afscheid van Ernst, Anne, en nu echt voor de laatste keer van Konnie (en man), maar het fietsen lukt nog. Lamp aan, het is alweer donker aan het worden. De teller staat op 180, nog een klein uur naar huis. Onderweg bij het bord ROTTERDAM nog een laatste filmpje, al kom ik bijna niet meer uit mijn woorden: ‘Water Natuurlijk vindt dat de stad de aandacht moet krijgen die zij verdient. Droge voeten, ook water van goede kwaliteit inclusief natuur in de stad.’ De rechtvaardige lastenverdeling vergeet ik te noemen – net als wel meer vandaag. In het allerlaatste filmpje verwijs ik daarvoor naar ons verkiezingsprogramma, te vinden op onze website. Dat filmpje neem ik thuis op – het is gelukt! Hoera!

Terwijl mijn dochters mijn voeten masseren (ze boden het zelf aan! Echt!) denk ik na over de zware maar mooie dag. Wat een verscheidenheid aan gebieden, aan uitdagingen, aan kansen en bedreigingen. En wat een ongelooflijk groot, sterk en warm team hebben we! In de komende vier jaar is er veel te doen. Maar met zo’n club aan mensen kunnen we veel goed werk verzetten, dat weet ik zeker!