Zeggen waar het op staat en doen waar je voor staat zijn wel twee verschillende zaken. Zo blijkt althans uit het collegeakkoord dat is gesloten in ons waterschapsgebied. De partijen BBB, Platform Water en Land (o ja, en groen), VVD en PVDA wisten feitelijk de dag van de uitslag al dat zij met elkaar de innige omhelzing van het coalitieschap aan zouden gaan.
Inhoudelijk? Vervang de term HHNK door elk willekeurig ander waterschap en het “collegeprogramma” past daar ook.
Voor de staatkundigen onder ons….hoezo een collegeprogramma. Is er niet eerst een coalitieakkoord, op basis waarvan enkele partijen die een meerderheid vormen zich uitspreken over de hoofdlijn van beleid. Een dokument dat vervolgens wordt vertaald in een collegeprogramma, dat je opstelt met het nieuw college en een uitwerking vormt van het coalitieakkoord.
Terminologie als ook proces lopen op een wonderbaarlijke manier in elkaar over in ons waterschap. Als oudste bestuurslaag verwacht je toch voldoende vlieguren om tenminste dit ordentelijk te doen. Hoe is men hier dan toe gekomen? Na de verkiezingen is er een informateur aangesteld, althans zo is de beste man aan ons gepresenteerd en zo staat hij ook genoemd op websites van beoogde coalitiepartijen. In de communicatie nadien had deze informateur veel weg van een BBB-secretaris met een zakdoek aan zijn auto die alle partijen uitnodigingen stuurde…en desgewenst ook weer in trok.
Da’s bijzonder…op zijn minst. Even over ‘hoe het heurt.’ Een informateur vergaart informatie, daarom heet hij of zij informateur. Het doet verslag en de roerganger van de grootste partij geeft op basis daarvan redenen waarom hij het vervolgproces -de formatie- voort wil zetten met partijen x, y en z. Vervolgens komen we in een volgende fase, de formatie. In het ideale plaatje komen deze partijen aan de hand van een benoemd formateur tot een coalitie. Het dokument dat hier bij hoort is een coalitieakkoord. Da’s een hoofdlijn en die werk je uit in daden met de poppetjes die dat uit gaan voeren: het collegeprogramma. Dit gaan we doen de komende jaren.
In de praktijk morfde de informateur in een formateur, is er geen coalitieakkoord, ook geen college, maar wel alvast een collegeprogramma. Naast het ontbreken van enkele schakels ontbreekt ook vooral de actie. In het collegeprogramma staat hoegenaamd niets over wat we gaan doen.
Alhoewel de inleiding nog zo veelbelovend is: “Door de veranderingen in het klimaat neemt de kans op wateroverlast en watertekort met droogte als gevolg, toe. Daarnaast stijgt de zeespiegel en daalt de bodem. We ervaren steeds meer dat de grenzen van het water- en bodemsysteem zijn bereikt. Door deze ontwikkelingen neemt ons werk in belangrijkheid toe en staan we voor nieuwe uitdagingen.”
Die gaan we dus even mooi het hoofd bieden de komende jaren. Mouwen opstropen en gas op die lolly. Hoofdstuk 7 van het collegeprogramma gaat over schoon water. Vol verwachting klopt ons hart…”We continueren de ingezette lijn om binnen de waterketen tot een duurzame en kostenefficiënte bedrijfsvoering te komen.” Da’s de aftrap, wat volgt is een technische verhandeling over medicijnresten...ook belangrijk, maar volgens mij staat ons meer te doen.
Okee….misschien in Hoofdstuk 6 dan, Gezond water? “Om de waterkwaliteit te verbeteren en om de emissies vanuit de landbouw te verminderen, ziet HHNK toe op het verantwoord gebruik van gewasbeschermingsmiddelen en nutriënten. We steunen initiatieven vanuit de sector onder voorwaarden.” Wat staat hier? Hier kan staan dat we toezien op de doelen van de KRW, hands-on. Er kan ook staan dat als een agrariër wil overstappen naar biologisch, hij of zij zich wel moet realiseren dat de buren allemaal gif in zijn sloten gooien. Want dat is ook de praktijk.
Ah, daar is tie: de Kaderrichtlijn Water, het instrument dat ons helpt onze sloten schoon te krijgen en de biodiversiteit kan herstellen. Te implementeren voor 2027. Laat dat nou net samenvallen met deze bestuursperiode. Ik moet u teleurstellen. Deze staat niet genoemd bij de zeven speerpunten voor de komende vier jaar.
Kort en goed hebben we collegeprogramma dat geen collegeprogramma is. Het is een schrijfsel om moedeloos van te worden als je de natuurwaarden hoog in het vaandel hebt, en dat zich het beste als volgt laat samenvatten: “Een glas, een Caroline van der Plas en alles bleef zoals het was.”
Aan onze fractie om wél de belangen van de waterkwaliteit, de natuur en biodiversiteit, voor onze flora- en fauna, maar ook voor een gezonde toekomst, veilig te stellen. Wij gaan er voor!