Nederland is Waterrijk Werelderfgoed rijker!

Nederland is met de Nieuwe Hollandse Waterlinie en de Romeinse Limes twee waterrijke Werelderfgoederen rijker!
Op 26 juli 2021 is de Nieuwe Hollandse Waterlinie op de UNESCO Werelderfgoedlijst gekomen als uitbreiding van de Stelling van Amsterdam. De Stelling van Amsterdam heeft al vanaf 1996 de UNESCO-status. Beide linies zijn erfgoed van wereldniveau en heten nu samen de Hollandse Waterlinies. De 85 kilometer lange linie met 45 forten, 6 vestingen en 2 kastelen vormt nu een groene en recreatieve gordel in een omgeving met een grote stedelijke dynamiek. De linie vertelt het bijzondere verhaal de militaire verdediging van ons land met water als bondgenoot was. Ze zijn uniek in de wereld en verdienen het om te blijven bestaan voor volgende generaties.
De Neder-Germaanse ‘Limes’ (het Latijnse woord voor grens) van het Romeinse Rijk liep tweeduizend jaar geleden dwars door Nederland, langs de Rijn. Om deze grens (onderdeel van de langere grens door Europa, het Midden-Oosten en Noord-Afrika) te beschermen, bouwden Romeinen hier onder andere wachttorens en legerkampen. Er zijn 19 vindplaatsen in Nederland en 25 in Duitsland, Nederland heeft de nominatie daarom ook namens Duitsland ingediend. Daarnaast telt Nederland veel andere vindplaatsen uit de Romeinse tijd die samen de Neder-Germaanse Limes vormen. Alleen de meest complete en best bewaarde zijn nu voorgedragen.

In het gebied van het tegenwoordige waterschap Rivierenland werden in tijden van oorlog delen van de Bommelerwaard, Tielerwaard, Culemborgerwaard en het Land van Altena onder water gezet.
Tussen de Lek en de Biesbosch beheert Waterschap Rivierenland vele objecten en dijken die onderdeel zijn van de waterlinie. Opvallende voorbeelden zijn Fort Everdingen waar de Lekdijk en de Diefdijk samen komen, de historische waaiersluizen in de Linge bij Fort Asperen, Fort Asperen zelf, Fort Pannerden, Slot Loevestein en de poorten in Gorinchem en Woudrichem – vestingen die onderdeel zijn van de rivierdijken.
Wie een flinke duik in de geschiedenis van de linies wil maken, zet een dik kruis in zijn agenda op het weekend van 3-4 of 10-11 september. Dit voor het evenement ‘We sluiten de Linies’ waarbij de deuren voor bezoekers juist wagenwijd opengaan en je toegang verschaffen tot zowel de militaire geschiedenis als de toekomst van de linies waarin het nathouden van de grond, als wapen in de strijd tegen verdroging, centraal staat.

De Neder-Germaanse Limes doorsnijdt veel meer landen dan alleen Nederland. In totaal was de grens 2000 jaar geleden bijna 6000 kilometer lang en omvatte het gebied rond de Middellandse Zee. In Europa loopt de Limes door 11 landen: Schotland, Engeland, Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Slowakije, Hongarije, Kroatië, Servië, Roemenië en Bulgarije. De internationale verzamelnaam voor al deze grenzen is Frontiers of the Roman Empire.
Het karakter van de grens veranderde, afhankelijk van het landschap en de maatschappelijke of politieke omstandigheden zo’n 2000 jaar geleden. Zo bouwden de Romeinen in Engeland een muur (Hadrian’s Wall) en in Schotland een aarden wal (Antonine Wall).
In Nederland, maar ook in het oosten van Europa maakten de Romeinen vooral gebruik van de rivier als grens, waarlangs forten en wachttorens werden aangelegd. Hoewel de Romeinse grens er niet altijd gelijk uit zag, was de functie altijd hetzelfde: de grens van het Romeinse Rijk markeren en beheersen.