De andere kant van Klaas Werkhorst

Geboren in Kampen langs de IJssel en zijn mooie delta groeide ik al rondom het water op. De liefde daarvoor is echter wat latent gebleven, afgezien van mooie schaatstochten toen dat nog kon, en een korte periode als vrijwilliger bij Natuurmonumenten in de jaren 90. Maar sinds 2023 maak met veel plezier deel uit van de fractie als duo-commissielid, en samen met zes fijne collega’s probeer ik bij te dragen aan het reilen en zeilen van HDSR en het vertegenwoordigen van Water Natuurlijk daarin.

Al jaren werk ik bij verschillende ministeries. Op dit moment ben ik directeur Juridische Zaken bij het ministerie van Financiën. Een superinteressante rol waar werkelijk van alles langs komt. Juridische vragen op sommige dossiers zijn bijna sturend geworden voor het beleid. Het is ook de kunst om daar de goede adviezen en sturing aan te geven. Ik koester het motto van de vroegere minister van Financiën Gerrit Zalm dat nog steeds op kantoor rondgaat: “hoe hoger hoe dommer”. Dat motto heeft twee kanten: 1. je moet in staat zijn dingen goed uit te leggen, ook schriftelijk, en ook aan mensen die niet ingewijd zijn en 2. zorg dat je de juiste deskundigheid aan tafel hebt en denk niet te snel dat je dat zelf bent. 

Buiten de bubbel

Ik heb het altijd belangrijk gevonden om ook wat professionele activiteiten te ontplooien naast het werk op de Haagse vierkante kilometer. Toen onze beide zoons van inmiddels 27 en 29 nog thuis woonden en schoolgaand waren vond ik dat bij de besturen van hun scholen. Later afgewisseld met (zeer) parttime rechter, bestuur van de Zilveren Camera en lid van de gemeentelijke bezwarencommissie in mijn woonplaats Woerden. Vooral die bezwarencommissie was echt geweldig nuttig (leuk is niet altijd het goede woord), als je de werking van regels in de praktijk wilt meemaken, en wat dat soms oproept. En gelukkig ook wat je ten positieve aan oplossingen voor mensen kunt bijdragen. 

Ter afwisseling ga ik met grote regelmaat een rondje hardlopen in het buitengebied van mijn woonplaats Woerden. Meestal zodanig gekozen dat ik een stuk van de route langs de Oude Rijn loop, sinds 2023 met een scherp oog voor HDSR-kunstwerken en peilschalen onderweg. En een paar keer paar jaar een georganiseerde loop, zoals de Linschotenloop op de zaterdag voor Kerst. 

De lange lijnen

Al meer dan 50 jaar inmiddels kom ik op de plek van de voormalige boerderij van mijn grootouders, in het Reestdal bij Meppel. Daar ligt eigenlijk mijn echte affiniteit met de betekenis van het waterschap. Hun oude boerderij is al wat langer geleden verkocht en verbouwd tot een prachtig hospice (www.hospicemeppel.nl), het enige hospice waar ik graag op de koffie ga. De omgeving is een beekdal, dat tevens fungeert als waterberging als het water in de stad Meppel te hoog dreigt te komen. Het landschap is deels in gebruik bij boeren, deels in eigendom van de Landschappen. Kortom, allerlei wateropgaven en -belangen komen hier bij elkaar. Ik kom er nog vanwege een stuk land dat we verhuren. En in een coulissenlandschap is de ordening nog niet altijd ultra-rationeel en zijn er altijd wat overhoekjes. Landschapsbeheer Drenthe heeft met enige regelmaat projecten waarbij je streekeigen beplanting (belangrijk voor het opgewassen zijn tegen wisselende omstandigheden) gratis kunt aanvragen (ik blijf een Financiën-ambtenaar) en zelf moet aanplanten. Samen met mijn jongste zoon heb ik afgelopen najaar weer een strook toegevoegd, die inmiddels aan het uitlopen is. We vinden het geweldig , en ook al is dit Drents Overijsselse Delta en niet HDSR, mijn enthousiasme voor dit werk en deze issues is ook 120 kilometer deze kant op even hard aanwezig en dat hoop ik ook te blijven inzetten voor Water Natuurlijk.